memories

Θυμάμαι τους γονείς μου και τους φίλους τους να θυμούνται "στιγμές της νιότης μας"(όπως λέγαν) όταν βλέπαν ένα περίεργο εξαφανισμένο πια παιχνίδι ή ακούγοντας την Βέμπο να τραγουδά με υπόκρουση τα χριτς της βελόνας. Κάπως έτσι ένιωσα όταν είδα το tetris

αν και λίγο παράδοξο σε αυτό το βίντεο. Οσο για το κοινό, ελπίζω να είχε άλλα πιο ενδιαφέρουσα σκέτς η βραδυά γιατί δε λέω, γέλασα, κρύωσα όμως και λίγο έ?
Επι της ευκαιρίας, βεβαίως βεβαίως, της θραύσης που έχει κάνει το κρασάκι του τσού και οι λοιδορίες του κύριου Αιμόφιλου Ινφλουέντζα προς τον Ιάπωνα φίλο παραθέτω και την εξ ανατολάς εκδοχή του παιχνιδιού: